De biografie Reinbert de Leeuw: Mens of Melodie van Thea Derks blijft de gemoederen bezighouden. Net als eerder Erik Voermans (Het Parool 15/3) uiten ook Emanuel Overbeeke (NRC 21/3) en Peter van der Lint (Trouw 24/3) na lezing hun onbegrip over de woedende reactie van De Leeuw. ‘Iedere keer als je zo'n goed geschreven pagina in het mooi uitgegeven boek omslaat, vraag je je af of er op die volgende bladzijde dan misschien iets te lezen valt waarover De Leeuw - in zijn eigen woorden – “woest” is’, aldus Van der Lint. Overbeeke is gereserveerder (***): ‘De biografie is een feitelijk verslag van een leven, geschreven in een onspectaculaire stijl’ en ‘ontbeert een duidelijke visie’ – maar ‘als iemand hecht aan een imago, moet hij zijn autobiografie schrijven’.
In een interview met Het Parool (19/3) licht De Leeuw toe waarom hij de biografie weigerde te autoriseren. ‘In een biografie was ik nooit bijster geïnteresseerd, maar wel in een boek over die muziekhistorie en mijn aandeel daarin, omdat ik dicht op een aantal componisten heb gestaan en sta. Dáárop, op dat idee, heb ik ja gezegd. Ze kreeg toegang tot mijn persoonlijke archief. Het zou een intellectuele biografie worden, over mijn werk. Want er is natuurlijk geen enkele reden om een boek over mijn leven te schrijven.’ Voorts wijst De Leeuw op zijns inziens ‘ongelooflijke flaters en lacunes’, en beschuldigt Derks ervan dat zij ‘niemand citaten heeft voorgelegd’ en ‘dingen die in mijn leven ongelooflijk pijnlijk zijn geweest met hear-say commentaren heeft afgedaan’. Ook in Het Parool, twee dagen later, vraagt Gerard Mulder zich af waarom iemand überhaupt een geautoriseerde biografie zou willen kopen.
Valery Gergjev brengt met het Rotterdams Philharmonisch Orkest minder controverse teweeg, ondanks zijn aanhoudende steun voor Poetin. Mischa Spel looft in NRC (21/3, ****) zijn uitvoering van Dutilleux’ vioolconcert L’arbre des songes, met een ‘virtuoze vioolpartij’ en ‘kleurrijk geïnstrumenteerde weefsel’. Floris Don is in dezelfde krant (21/3, ****) even enthousiast over de Vlinderdansen van Peter-Jan Wagemans, maar maakt daarbij een pijnlijk punt: ‘het publiek buiten de Randstad krijgt een steeds minder avontuurlijk programma voorgeschoteld’, en dus wordt deze muziek, hoe ‘prachtig en toegankelijk’ ook, door Amsterdam Sinfonietta niet opgevoerd in Tilburg en Enschede.
Het Parool (22/3) doet verslag van een repetitie van het Osiris Trio. ‘Ellen Corver: “Ja, laten we het spelen alsof het heel makkelijk is.” (Hilariteit.) “Klaas, waarom doe je dit?” Ze wijst een plek aan in haar partij. Klaas de Vries: “Laat maar weg”.’ Roeland Hazendonk is in dezelfde krant (24/3, ****) zeer te spreken over de première van De Vries’All that we love is bound for the past, op libretto van David Mitchell. ‘Het is literaire muziek vol associaties en verwijzingen naar andere muziek, andere culturen en andere kunsten’ en ‘het Osiris Trio blijft van wereldklasse als het de geest heeft’.
De Vlaamse Opera voert Sjostakovitsj’ Lady Macbeth van Mtsensk op. Frederieke Berntsen (Trouw 24/3, ***) noemt het ‘een draak van een verhaal’ met ‘drakerige muziek’; Floris Don (NRC 24/3, ****) spreekt van ‘een hoogtepunt uit het operarepertoire, door [sopraan] Ausrine Stundyte met hartverscheurende intensiteit gebracht’. Verder zijn beiden erg te spreken over de muzikale uitvoering en minder over de regie. Hetzelfde geldt voor Arthur van Barokorkest B’Rock, Muziektheater Transparant en de Veenfabriek in Flagey, Brussel (NRC 20/3, ***). De bewerking van Purcell’s semiopera King Arthur heeft volgens Joep Stapel ‘als muziektheater nauwelijks nog iets met het origineel te maken’ en biedt ‘een overdaad van suggestie en associatie’ zonder houvast, ‘waartoe men zich niet makkelijk emotioneel verhoudt’. Muzikaal daarentegen ‘staat Arthur als een huis’.
Thiemo Wind geeft in De Telegraaf (20/3) een enthousiaste vooruitblik op The Planets van Holst, a.s. donderdag in De Doelen met ‘spectaculaire ruimtebeelden van de NASA’: ‘De beeldcompilatie geeft het publiek de indruk zelf om de planeten heen te cirkelen en soms over hun indrukwekkend woeste oppervlakte heen te vliegen […] Bij mijn weten is dit niet eerder met zoveel raffinement gedaan.’
Kasper Jansen prijst in NRC (24/3, ****) de cd Memento van harpist Remy van Kesteren, waarin hij ‘Spanje en Zuid-Amerika doorkruist’ in stukken van oa Milhaud, Villa-Lobos en Martin Fondse. ‘Van Kesteren is een magische virtuoos, elke noot heeft présence en kleur.’ Nog enthousiaster is Peter van der Lint (Trouw 21/3, *****) over de cd Baltic Souls van violiste Ursula Schoch en pianist Marcel Worms. Samen met schrijver Jan Brokken tourden zij met een programma rond de muziek uit zijn boek Baltische Zielen: o.a. Pärt, Vasks en Gershwin. ‘Na beluistering heb je meteen zin het boek opnieuw te gaan lezen.’