*HF*
Delusion of the Fury van de Amerikaanse componist Harry Partch dient volgens Mischa Spel (***** NRC Handelsblad, 11 juni) precies het doel van het Holland Festival om te 'verrassen en aan het denken te zetten'. 'Zijn lastig te plaatsen, mystieke smeltkroestheater en muziek van een fysieke oerkracht – in ruimere zin verwijzend naar Japanse en Afrikaanse vormen – moet je ondergaan. [...] Wat na anderhalf uur rest is een diepe ver- en bewondering voor dit hypervirtuoze rariteitenkabinet van het ongehoorde.'
Ook Frederike Berntsen (***** Trouw, 13 juni) meent dat het HF en Partch in elkaar een 'zielsverwant' hebben gevonden. Ensemble MusikFabrik heeft, 'gehuld in bontkraag en met mijnwerkershelmen op het hoofd, zichzelf overtroffen [...] Ze bedwelmen het oor met rituele ritmes en een diepdonkere dreun. [...] Niet zomaar een rariteitenkabinet, dit alles, klankkunst en het visuele komen op spectaculaire wijze samen: circus Partch en [regisseur] Goebbels op volle toeren.'
*Oerol*
Kester Freriks interviewde Spinvis (NRC Handelsblad, 12 juni) over zijn nieuwe 'gedanste opera', die op vrijdag 13 juni in première ging tijdens theaterfestival Oerol op Terschelling. Kintsukuroi is een opera over de tsunami die in 2011 Japan trof en vertelt het verhaal van een seismoloog die zijn grote liefde verliest. 'De naam is ontleend aan een Japanse methode om een gebroken schaal of kom te repareren met gouden of zilveren lak. Het is de bedoeling dat het gerepareerde aardewerk mooier is dan het onbeschadigde origineel', aldus Spinvis. Hijzelf 'zingt in de opera. Hij bespeelt accordeon en koto, een Japans snaarinstrument met een ijle, dromerige klank. Een koor en zijn vaste band begeleiden hem. Het contract tussen de “rauwheid van het eiland en de verfijning van de Japanse muziek” is voor Spinvis een van de charmes van deze Oerollocatie.'
Maaike Staffhorst (De Telegraaf, 16 juni) kreeg 'kippenvel' bij deze opera, die het 'droog liggende wad als indrukwekkend decor heeft'. 'Ongelooflijk mooi en harmonieus is het samenspel tussen de band, het koor, de danseres (Karin Lambrechts) en de man wiens leven we volgen.'
*HF*
De Britse elektronische avonturier Matthew Herbert nam twintig samples op van diverse piano's, de 'stille getuigen van ons leven', van de fortepiano van Johann Christian Bach tot en met het 'krakkemikkige' instrument van John Lennon. 20Pianos klonk op 12 juni in het Bimhuis, met pianisten Sam Beste en Sarah Nicolls. 'Het resultaat klonk soms weeïg; geslaagd was haar imitatie van gedempte kerkklokken op een kerkpiano die een bombardement nauwelijks had overleefd. Hoe inventief het idee ook is, de uitwerking bleef hangen in het anekdotische, alsof je vluchtig door een paar fotoalbums bladert.' (*** Floris Don in NRC Handelsblad, 13 juni)
*TivoliVredenburg*
Deze week kwam het nieuws naar buiten dat het nieuwe TivoliVredenburg te kampen heeft met geluidslekkages tussen bepaalde zalen (met name tussen pop- en kamermuziekzaal). De akoestiek zelf 'lijkt wel snor te zitten' (Thiemo Wind in De Telegraaf, 16 juni). Naar oplossingen wordt 'naarstig gezocht'.
*HF*
Het Kronos Quartet en het Nederlands Dans Theater verenigden de krachten in de voorstelling Spiritwalking met choreografie van Léon & Lightfoot en muziek van Philip Glass. Mirjam van der Linden was erbij (**** de Volkskrant, 10 juni): 'De vier strijkers spelen vol verve twee werken die oorspronkelijk voor het orkest zijn gecomponeerd: Violin Concerto no. 1 en The Grid uit de cultfilm Koyaanisqatsi, en een stuk dat Glass speciaal voor deze gelegenheid schreef.''Spiritwalking schetst in drie delen flarden uit levens en ontmoetingen. [...] Met bewegingen die naadloos overgaan van ingetogen naar explosief, van lyrisch naar speels, is het lichaam overduidelijk een vehikel voor een weerbarstige geest, een wirwar aan gevoelens.' Aan het einde echter 'loopt de choreografie langzaam leeg, wordt het dansmateriaal flets.'
*HF*
Serge Kakudji, countertenor, is de grote onbekende die momenteel de wereld van de opera verovert. Robert van Gijssel sprak voor de Volkskrant (13 juni) met de Congolese zanger, die zich even gemakkelijk aan Vivaldi en Händel als aan Afrikaanse popmuziek waagt. 'Het levensverhaal van Serge Kakudji is nogal sprookjesachtig, al denkt hij daar zelf anders over. Hij viel gewoon voor de opera, klaar. Dat deed de rest van Congo niet, het zij zo. [...] Met de voorstelling Coup Fatal, waarin barok wordt gemengd met Congolese pop en rumba, slaat Kakudji een dubbelslag. In Kinshasa, waar de eerste experimentele uitvoeringen werden gegeven in 2010, dacht het Congolese publiek: 'Hé, wat leuk, dus dit is nou die opera.' Voor het klassieke-muziek-publiek bij de Weense wereldpremière gold volgens de countertenor het omgekeerde: 'Goh, is dit nu Congolese muziek.' Ook best aardig, en weer wat geleerd. Kakudji: 'We staan dichter bij elkaar dan we denken.'
*HF*
Erik Voermans geeft in HetParool (14 juni) een snelcursus over de muziek van Luigi ('Gigi') Nono. Fabrieksarbeiders dachten 'het hunne' van zijn muziek, maar Nono 'hield tot het laatst vol dat die verheffingsconcerten zin hadden gehad'. Zijn latere werken zijn 'overwegend heel zacht [...], zonder uitzondering gerafelde rouwmuzieken, waarin wordt getreurd om verloren idealen'. Prometeo is 'een van zijn allermooiste stukken [...], vrijwel totaal verinnerlijkt', waarbij 'de begrippen harmonie, melodie, ritme, ruimte, klank en stilte opnieuw [worden] uitgevonden'.
*kort nieuws*
De Amerikaanse componist Stephen Malinowski ontwierp de Music Animation Machine om complexe muziek 'grafisch zo te presenteren dat een luisteraar het eenvoudig kan volgen': een grote hit op YouTube, dat meteen het klassieke concertformat als 'achterhaald' aan de kaak stelt. Op 12 juli vertelt violist Etienne Abelin er meer over in het Concertgebouw. (Erik Voermans in Het Parool, 13 juni)
Componist Per Nørgård ontvangt de Marie-Josée Kravis Prize for New Music van de New York Philharmonic, die bestaat uit $ 200.000 en een compositieopdracht. (ANP in Parool, 13 juni)
*Cd's*
De Nederlands-Georgische pianiste Nino Gvetadze leverde een indrukwekkende nieuwe Debussy-opname af bij Orchid Classics. 'De composities balanceren op de grens van wazige mistflarden en aardse Franse helderheid. [...] De klank van haar piano neigt in deze opname naar die van instrumenten uit de tijd van de componist, maar het cd-boekje meldt dat ze gewoon op een Steinway speelt. [...] onder die glasheldere bovenlaag is er veel te beleven.' (**** Biëlla Lutmer in de Volkskrant, 11 juni)
De zelden uitgevoerde Tweede Symfonie van Edward Elgar is op de plaat gezet door de Staatskapelle Berlin onder leiding van Daniel Barenboim. Elgar zelf had zo zijn twijfels bij het werk: 'Ik vrees dat ik bezig ben vreemde en betoverende herinneringen te gieten in armzalige muziek', zo schreef hij in 1910. Barenboim geeft het stuk echter 'de uitvoering die recht doet aan de betovering die Elgar wilde laten horen.' (**** Biëlla Lutmer in de Volkskrant, 11 juni)